พระปิดตา เนื้อผง อาจารย์ป่อง น่วมมานา บ้านมีดี ผู้สืบทอดสาย อาจารย์เที่ยง น่วมมานา (ลูกชาย) ของดีหนังดีเหนียวคงกระพันชาตรีเป็นหลักครับ ใครชอบเหนียวๆเชิญครับ

พระสวยเนื้อจัด ยันต์หลังชัดเจน บ้านนี้มีดี ของดีขนาดเชือดคอโชว์กันทีเดียว ท่านเป็นฆราวาสเกจิยุคเก่า สมัยสงครามอินโดจีน ถือเป็นอาจารย์ที่เป็นผู้คงแก่เรียนเป็นที่ยิ่ง สามารถ ทำให้เห็นจริงและรู้จริง มีคุณธรรมสำหรับผู้เป็นครูบาอาจารย์อย่างแท้จริง - ท่านมักถ่อมตนอยู่เสมอ ทั้งที่จริงแล้วเก่งนับว่าไม่เป็นรองใครได้เลย - ยึดสัจจะเป็นที่หนึ่งแม้กายจะไม่ไหว แต่ได้ตั้งสัจจะไว้แล้ว ก็ทำให้ได้ (พูด แล้วต้องทำได้) - แม้จะแค่เพียงวิชาเดียว หากได้ถ่ายทอดให้กัน ก็ถือว่าเป็นครูบาอาจารย์กันแล้ว จากที่ศึกษาอย่างคร่าวๆ ท่านได้ศึกษาวิชาต่างๆมามากมาย เหนือ กลาง ใต้ อีสาน ครูพม่าท่านยังไปเรียนมาเลย และสมัยก่อนนี้กว่าจะได้วิชาแต่ละอย่าง ยากลำบาก ถึงขั้นต้องไปช่วยหมู่บ้าน ทำไร่ไถนาก็ยังมีเลย กว่าจะไว้เนื้อเชื่อใจ ยอมถ่ายทอดวิชาให้ ครูบาอาจารย์ต่างๆ ที่ผมพอหารายละเอียดมาได้ก็จะมี หลวงปู่ทอง วัดราชโยธา อ.แดงวัดบัวแก้ว อ.ชิต อ.แสง บสงลำภูตรอกไก่แจ้ หลวงปู่จันทร์วัดนางหนู อ.นิลวัดตึก อ.แหล่ม อ.หม่อง อ.ชุ่ม วัดอัมรินทร์ อ.สุ่นพญาไม้ อ.เทียนวัดโบสถ์ ฯลฯ เมื่อครั้งหนึ่งพ่อเที่ยงจะหยิบพระจากบนหิ้งมาแจกลูกศิษย์ ด้วยหิ้งพระสูงท่านจึงต่อเก้าอี้ แล้วพลัดตกลงมา แขนจึงไปถูกกับเข็มสักที่ตั้งหงายอยู่ กลับไม่มีบาดแผลแม้รอยบางบอน แต่เข็มสักบิดเบี้ยวไปเลย ท่านก็หันมายิ้มแล้วบอกกับศิษย์ว่า "คนแก่แล้ว หนังมันหย่อนยาน เลยไม่เข้า" แล้วก็ทำการลับเข็มสักใหม่เป็นการใหญ่เลยทีเดียว เมื่อครั้งที่พ่อเที่ยงกลับมาจากข้างนอก กำลังจะกลับบ้าน ฝนเกิดตกซะก่อน ก็ต้องพากันเดินตากฝนกลับ พอมาถึงที่บ้านแล้ว กลุ่มลูกศิษย์ก็พากันหาผ้ามาให้ท่านเช็ดตัวเป็นการใหญ่เลย เพราะกลัวว่าท่านจะเป็นหวัด พอหยิบผ้ามากำลังจะยื่นให้ท่าน กลับพบว่า ตัวท่านไม่เปียกฝนเลยแม้แต่น้อย เมื่อก่อนงานไหว้ครูอาจารย์หาญ ซึ่งเป็นศิษย์พ่อเที่ยงคนหนึ่ง ได้เข้ามาหาท่าน แล้วก็แจ้งวันไหว้ครู พร้อมกับเชิญท่านให้ไปงานไหว้ครูให้ได้ ท่านจึงได้รับปาก เมื่อถึงเวลา ท่านก็ออกเดินทางพร้อมกับลูกศิษย์ขับรถไปส่ง ขณะถึงกลางทางโรคหัวใจท่านกำเริบ จะพาท่านไปส่งที่โรงพยาบาล ท่านก็ไม่ยอมไปจะต้องไปบ้านอาจารย์หาญให้ได้ ท่านก็ไปอยู่จนเสร็จพิธี จากนั้นก็ไม่ไหวลูกศิษย์ก็พาท่านเข้าโรงพยาบาลครับ ท่านจะบอกกับลูกศิษย์ว่า "วาจาเราใช้เสกเป่าคาถาให้ศักดิ์สิทธิ เราต้องมีสัจจะ" เมื่อครั้งไปเยี่ยมลูกศิษย์ที่ต่างจังหวัด ได้มีอาจารย์สักเจ้าถิ่นในแถบนั้นทราบเข้าก็เกิดไม่พอใจ คิดว่าจะมาสักทับถิ่น จึงให้ลูกศิษย์ไปเชิญมาเพื่อเจรจา ก็ไม่สามารถตกลงกันได้ พ่อเที่ยงจึงกล่าวว่า "ถ้าพวกท่านจับผมได้ ผมจะไปทันที" จากนั้นก็ลุกออกไป โดยที่กลุ่มลูกศิษย์นั้นไม่มีใครสามารถลุกจากพื้นได้เลย ว่ากันว่าวิชานี้ เสด็จเตี่ย ท่านก็เคยใช้ แม้กระทั้งปืนหรือมีดที่พกอยู่ ก็ไม่สามารถดึงหรือชักออกมาได้ งานไหว้ครูพ่อเที่ยงสมัยก่อน ตอนนั้นมีพระเข้ามาหาท่าน ลูกศิษย์จึงนำน้ำชามาถวาย เมื่อถึงตรงหน้าแล้วพระรูปนั้นก็ใช้ฝ่ามือตบลงไปที่แก้วแตกกระจาย แล้วหันหน้ามาทางพ่อเที่ยงพร้อมกล่าวว่า "แบบนี้ท่านทำได้มั้ย" พ่อเที่ยงท่านก็เฉยๆ บอกให้ลูกศิษย์มาเก็บกวาดแล้ว ไปนำมาถวายให้ใหม่ เมื่อนำมาถวายแล้ว พระรูปนั้นก็ทำอีกเช่นเดิม และกล่าวว่า "แบบนี้ท่านทำได้รึป่าว" พ่อเที่ยงก็ให้ศิษย์มาเก็บกวาด แล้วให้รินน้ำชามาให้ท่าน จากนั้นพ่อเที่ยงก็นำน้ำชามาถวายพระรูปนั้นเอง และกล่าวว่า "อัปปมาโน ยั้งไว้ซึ่งความประมาท" พระรูปนั้นก็ตบไปที่แก้วอีกเช่นเดิม แต่คราวนี้แก้วบาดทะลุมือ ร้องโอดโอย ท่านจึงให้ลูกศิษย์มาไปส่งที่โรงพยาบาล ครับ ขอบคุณข้อมูล http://fws.cc/sukyant/index.php?topic=25.0 ประวัติบางส่วนครับประสบการณ์ดีจริงๆครับ