รูปถ่ายใส่กรอบกระจก หลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง( 1 )

ขนาดรูป 3.5x5.5นิ้ว ขนาดกรอบ 7.5x10.5นิ้ว จัดทำโดยร้านห้องภาพ ล.เจริญศิลป์ ปากเกร็ด ลองหาร้านดูในอินเตอร์เน็ต มีร้านดังกล่าวจริง โทรไปสอบถามเจ้าของร้าน เขาบอกว่าร้านตั้งมากว่า 50 ปีแล้ว เก่าไม่เก่าก็ดูเอาแล้วกันครับ
รูปเก่ารูปนี้ถือว่าเป็นรูปถ่ายดั้งเดิมของหลวงปู่เอี่ยม โดยยังไม่ได้มีการตบแต่งภาพใหม่ ในสมัยของหลวงพ่อทองสุข ท่านได้เริ่มนำภาพของหลวงปู่เอี่ยม มาสร้างเป็นล็อกเก็ตแบบห้อยคอ แต่ก็ได้เริ่มปรับแต่งภาพรูปหน้าตาท่านใหม่ เพราะรูปดั้งเดิมหน้าตาท่านจะแลดูดุ โดยเฉพาะดวงตาท่าน บางรูปมีการตบแต่งจนกระทั่งท่านยิ้มออกมาเลยก็มี ดังนั้นรูปภาพดั้งเดิมแบบนี้ของหลวงปู่เอี่ยมจริงๆ จึงหาดูได้ยากมากๆครับ

ประวัติ หลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง จังหวัดนนทบุรี
ท่านเกิดในรัชกาลที่ 2 ปีฉลู พ.ศ. 2359 เป็นบุตรชายของนายนาคและนางจันทร์ โดยมีพี่น้องทั้งหมด 4 คน คือ
1. หลวงปู่เอี่ยม
2. นายฟัก
3. นายขำ
4. นางอิ่ม
หลวงปู่เอี่ยม เกิดที่ตำบลบานแหลมใหญ่ ฝั่งใต้ ข้างวัดท้องคุ้ง
อำเภอ ปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี เมื่อปี พ.ศ.2381 เมื่อท่านอายุได้ 22 ปี จึงได้อุปสมบท
ที่วัดบ่อ ตำบลปากเกร็ด อำเภอปากเกร็ด (วัดบ่อนี้อยู่ติดกับตลาดในท่าน้ำปากเกร็ด) เมื่อหลวงปู่เอี่ยมอุปสมบทได้ประมาณ 1 เดือนก็ได้ย้ายไปจำพรรษาอยู่ที่วัดกัลยาณมิตร
ธนบุรี ซึ่งในขณะนั้นพระพิมลธรรมพร เป็นเจ้าอาวาส ซึ่งย้ายมาจากวัดราชบูรณะ พระนคร
หลวงปู่เอี่ยมศึกษาพระปริยัติธรรม และได้แปลพระธรรมบทอยู่ที่วัดแห่งนี้ถึง
7 พรรษา หลวงปู่เอี่ยมจึงได้ย้ายไปจำพรรษาอยู่ที่วัดประยูรวงศาวาส เมื่อปี พ.ศ. 2388 ท่านอยู่วัด
ประยูรวงศาวาสได้ 3 พรรษา จนถึงปี พ.ศ. 2391 มีสมุห์บัญชีชื่อ นายแขก ได้นิมนต์หลวงปู่
เอี่ยมไปจำพรรษาเจริญพระกัมมัฏฐานเป็นครั้งแรก และได้ศึกษาอยู่ 5 พรรษา
ถึงปี 2396 ได้มีญาติโยมพร้อมด้วยชาวบ้าน ภูมิลำเนาเดิมในคลองแหลมใหญ่ (ซึ่งปัจจุบัน คือคลองพระอุดม) อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี เดินทางมา
อาราธนานิมนต์หลวงปู่เอี่ยม กลับไปปกครองวัดสว่างอารมณ์ หรือวัดสะพานสูงในปัจจุบันนี้

เมื่อท่านมาวัดสะพานสูงใหม่ๆ ภายในวัดนี้มีพระจำวันพรรษาอยู่เพียง 2 รูปเท่านั้น

ขณะที่หลวงปูเอี่ยม ได้ย้ายมาอยู่วัดสะพานสูงได้ 8 เดือน ก่อนวันเข้าพรรษาหลวงพิบูลย์สมบัติ บ้านอยู่ปากคลองบางลำภู พระนคร ได้เดินทางมา นมัสการท่านที่วัดสะพานสูง หลวงปู่เอี่ยมได้ปรารภถึงความลำบาก ด้วยเรื่องการทำอุโบสถและสังฆกรรม เนื่องจากโบสถ์เดิมได้ชำรุดทรุดโทรมมาก จึงอยากจะสร้างให้เป็นถาวรสถานแก่วัดให้เจริญรุ่งเรือง หลวงพิบูลยสมบัติจึงได้บอกบุญเพื่อเรี่ยไรหาเงินมาก่อสร้างอุโบสถและถาวรสถาน หลวงปู่เอี่ยมท่านจึงได้เริ่มสร้างพระปิดตาและตะกรุดเป็นครั้งแรก เพื่อเป็นของชำร่วยแก่ผู้ที่บริจาคทรัพย์และสิ่งของที่ใช้ในการก่อสร้างพระอุโบสถและถาวรสถาน ต่อมาถึง พ.ศ. 2431 ได้มีการสร้างศาลาการเปรียญ หลังจากนั้นอีกหลวงปู่เอี่ยมท่านได้สร้างพระเจดีย์ฐาน 3 ชั้นขึ้นในปี พ.ศ. 2439 ขณะที่หลวงปู่เอี่ยมท่านได้มาอยู่ที่วัดสะพานสูง ท่านได้ไปธุดงค์ไปทางแถบประเทศเขมร โดยมีลูกวัดติดตามไปด้วย แต่หลวงปู่เอี่ยมจะให้ลูกวัดออกเดินทางล่วงหน้าไปก่อน ๖-๗ ชั่วโมง แล้วค่อยนัดพบที่แห่งใดแห่งหนึ่ง แล้วท่านได้ไปพบท่านชีปะขาวซึ่งเป็นคนเขมร มีชื่อว่า จันทร์ หลวงปู่เอี่ยมจึงได้เรียนวิชาอิทธิเวทย์ จากท่านอาจารย์ผู้นี้อยู่หลายปี จนกระทั่งชาวบ้านแหลมใหญ่นึกว่าหลวงปู่เอี่ยมออกธุดงค์ได้ถึงแก่มรณภาพไปแล้ว เนื่องจากท่านไม่ได้กลับมาที่วัดหลายปี ชาวบ้านจึงได้ทำสังฆทานแผ่ส่วนกุศลไปให้ หลวงปู่เอี่ยมทราบในญาณของท่านเอง และท่านจึงได้เดินทางกลับมายังวัดสะพานสูง การไปธุดงค์ครั้งนี้ หลวงปู่เอี่ยมได้ไปเป็นเวลานาน และอยู่ในป่าจึงปรากฏว่าท่านหลวงปู่เอี่ยมท่านไม่ได้ปลงผม ผมท่านยาวมาก ยาวจนมาถึงบั้นเอว ส่วนจีวรก็ขาดรุ่งริ่ง หนวดท่านยาวเฟิ้มพร้อมมีสัตว์ป่าติดตามท่านเช่น เสือ, หมี , และงูจงอาง เป็นต้น
จากการเจริญกัมมัฎฐาน จึงทำให้หลวงปู่เอี่ยมสำเร็จ "โสรฬ" ท่านหนึ่งและจากการเชี่ยวชาญวิชากัมมัฎฐานนี้เอง มีเรื่องเล่ากันต่อๆมาว่าบริเวณหน้าวัดมีต้นตะเคียนที่มีน้ำมันตกและดุมากเป็นที่น่าเกรงกลัวต่อชาวบ้าน หลวงปู่เอี่ยมจึงได้มายืนเพ่งอยู่ ๒-๓ วันเท่านั้นต้นตะเคียนต้นนั้นก็เฉา และยืนต้นแห้งตายหลวงปู่เอี่ยม ท่านมีอาคมขลังและวาจาสิทธิ์ มักน้อย สันโดษ นี้เองทำให้ท่านมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย ทั้งชาวบ้านและเจ้านายผู้หลักผู้ใหญ่ในพระนครเคารพนับถือท่านอย่างมาก
ต่อมาท่านจะมรณภาพด้วยโรคชรา นายหรุ่น แจ้งมา ซึ่งเป็นลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดคอยอยู่ปรนนิบัติท่านหลวงปู่เอี่ยมได้ขอร้องท่านว่า "ท่านอาจารย์มีอาการเต็มที่แล้วถ้าท่านมีอะไรก็กรุณาได้สั่งและให้ศิษย์ไว้เป็นครั้งสุดท้าย" ซึ่งท่านหลวงปู่เอี่ยมก็ตอบว่า "ถ้ามีเหตุทุกข์เกิดขึ้นให้ระลึกถึงท่านและเอ่ยชื่อท่านก็แล้วกัน"

หลวงปู่เอี่ยมได้มรณภาพ เมื่อปี พ.ศ. 2439 รวมอายุท่านได้ 80 พรรษา บวชได้ 59 พรรษา ท่านก็มรณภาพด้วยโรคชรา

ในสมัยนั้นสมเด็จกรมพระยาวชิญาณวโรรส ได้เสร็จไปตรวจการคณะสงฆ์ได้เสด็จขึ้นที่วัดสว่างอารมณ์นี้ ได้ทอดพระเนตรเห็นสะพานสูงข้ามคลองวัด (คลองพระอุดมปัจจุบันนี้) ส่วนใหญ่ชาวบ้านจะเรียกวัดสว่างอารมณ์นี้ว่า วัดสะพานสูง จึงทำให้วัดนี้มีชื่อเรียกกัน ๒ ชื่อ ฉะนั้น สมเด็จกรมพระยาวชิรญาณวโรรสทรงเห็นว่า สะพานสูงนี้ก็เป็นนิมิตดีประจำวัดประการหนึ่ง และอีกอย่างหนึ่งชาวบ้านก็เรียกกันติดปากว่าวัดสะพานสูง จึงได้ประทานเปลี่ยนชื่อจากวัดสว่างอารมณ์ มาเป็น "วัดสะพานสูง" จนทุกวันนี้

พระคาถาโสฬสมงคล :หลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง
( ได้ตรวจสอบอักขระ ถูกต้องทั้งหมดแล้ว 15 ก.พ. 2566 )

โสฬะสะ มังคะลัญเจวะ นะวะโลกุตตะระ ธัมมะตา
จัตตาโร จะมะหาทีปา ปัญจะพุทธา มะหามุนี
ตรีปิฏะกะ ธัมมักขันธา ฉะกามาวะจะรา ตะถา
ปัญจะทัสสะ กะเวสัจจัง ทะสะมัง สีละเมวะจะ
เตรัสสะธุตังคาจะ ปฏิหารัญจะ ทะวาทะสะ
เอกะเมรุจะ สุราอัฏฐะ ทะเวจันทังสุริยังสัคคา
สัตตะโพชฌังคาเจวะ จุททัสสะ จักกะวัตติจะ
เอกาทะสะ วิสะณุราชา สัพเพเทวา สะมาคะตา
มังรักขันตุ ปาละยันตุ สัพพะทา
เอเตนะ มังคะละ เตเชนะ สัพพะโสตถี ภะวันตุเม ฯ