จิ้งจกมหาเสน่ห์ หลวงพ่อหน่าย วัดบ้านแจ้ง จ.อยุธยา

โดย ศาล มรดกไทย
 

เครื่องรางที่ให้พุทธคุณสูงทางด้านเมตตาค้าขาย เพื่อหลายๆ ท่านที่ยังไม่มีจะลองหามาใช้บูชาจะได้ประสบความสําเร็จในหน้าที่การงานการค้า ซึ่งจิ้งจกหลวงพ่อหน่าย วัดบ้านแจ้ง ที่จะกล่าวถึงในฉบับนี้ กําลังเป็นที่นิยม มีผู้เสาะหามาบูชาติดตัวเป็นจํานวนมากเพราะร่ำลือว่าแรงมากทางด้านเสน่ห์เมตตามหานิยม มีผลทางเสริมความสําเร็จในการที่หวังให้เพศตรงข้ามหลงรัก ทั้งยังดีด้านคงกระพัน แคล้วคลาดจึงเป็นเครื่องรางที่ได้รับความนิยมและเป็นที่ต้องการของนักสะสมเครื่องรางในขณะนี้ อีกหนึ่งชนิดที่จะขาดมิได้

ประวัติหลวงพ่อหน่าย วัดบ้านแจ้ง

หลวงพ่อเกิดเมื่อปี พ.ศ.2446 ที่ตําบลหันสัง อําเภอบางปะหัน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เมื่อมีอายุ 12 ปี ได้บวชเณรที่วัดบ้านแจ้ง และได้ศึกษาวิชาการอ่านเขียนที่วัดบ้านแจ้ง จนเมื่อมีอายุครบบวชได้อุปสมบทที่วัดบ้านแจ้งแห่งนี้ โดยมีพระครูพัฒ วัดบ้านแจ้งเป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายาว่า “อินทสีโล”

ด้วยความที่ท่านชอบทางด้านวิชาอาคมตั้งแต่ยังเป็นเณร เมื่อบวชเป็นพระไม่กี่เดือนจึงได้เดินธุดงค์ไปขอศึกษาวิชากับหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า แต่ด้วยเป็นระยะที่หลวงปู่ศุขสุขภาพท่านไม่ค่อยดีและหลวงปู่ศุขท่านได้มรณภาพปลายปีนั้น ทําให้หลวงพ่อหน่ายเรียนวิชากับหลวงปู่ศุขได้เพียงไม่นาน แต่หลวงปู่ศุขก็ได้ให้หลวงพ่อหน่ายเรียนวิชาเพิ่มเติมกับพระอาจารย์ย่ามแดง (ศิษย์เอกของหลวงปู่ศุขท่านหนึ่งที่เรียน วิชากับหลวงปู่ศุขไว้ได้หลากหลายวิชา) จนหลวงพ่อหน่ายเรียนวิชาได้ครบถ้วนและนับได้ว่าหลวงพ่อเป็นศิษย์สายหลวงปู่ศุข อีกท่านหนึ่ง ทั้งหลวงพ่อหน่ายยังมีความสนิทเป็นสหธรรมิกกับหลวงพ่อนอ วัดกลางท่าเรือ และหลวงพ่อเอีย วัดบ้านด่าน ซึ่งหลวงพ่อทั้งสององค์ก็เป็นศิษย์หลวงปู่ศุข วัดมะขามเฒ่ารุ่นพี่ของหลวงพ่อหน่ายอีกด้วย

เมื่อศึกษาวิชาจนครบถ้วน ท่านจึงได้เดินทางกลับวัดบ้านแจ้งอยู่ช่วยเจ้าอาวาสขณะนั้นบูรณะวัด แต่หลวงพ่อท่านมักจะอยู่อย่างเงียบๆ และชอบเข้าไปปฏิบัติธรรมในป่าช้า จนเมื่อมีศิษย์ที่ได้พบเจอพุทธคุณในวิชาอาคมของท่าน และเล่าสืบต่อกันไปทําให้มีลูกศิษย์มาฝากตัวนับถือท่านเพิ่มมากขึ้น และวิชาที่โด่งดังของท่านคือ การสักยันต์ ต่างร่ำลือในด้านพุทธคุณที่คงกระพันชาตรีเป็นอย่างยิ่ง เล่ากันว่าเมื่อท่านสักให้เสร็จ แล้วจะมีการเอามีดดาบฟันที่ด้านหลังของผู้ที่ท่านสักให้และไม่เคยมีใครได้เห็นเลือดแม้แต่คนเดียว จึงทําให้สมัยนั้นในจังหวัดอยุธยา ชายใดที่ต้องการสักยันต์เป็นต้องมาหาหลวงพ่อหน่าย วัดบ้านแจ้ง กันทั้งนั้น

หลวงพ่อท่านอยู่ที่วัดบ้านแจ้งจนถึงปี พ.ศ.2512 เจ้าอาวาสวัดบ้านแจ้งได้มรณภาพลงชาวบ้านต่างพร้อมใจขอให้ท่านรับเป็นเจ้าอาวาส ซึ่งท่านไม่ต้องการเป็น แต่ด้วยขัดศรัทธาไม่ได้จึงยอมรับเป็นเจ้าอาวาสแต่ตลอดชีวิตของท่านๆ ไม่ยอมรับสมณะศักดิ์ใดๆ ทั้งสิ้น และได้ปกครองวัดด้วยความเจริญรุ่งเรืองตลอดมา
 

วัตถุมงคลจิ้งจกมหาเสน่ห์และการพิจารณา

หลวงพ่อหน่ายทําวัตถุมงคลแจกลูกศิษย์หลายรูปแบบเช่น ตระกรุด ผ้ายันต์ เหรียญรูปเหมือน ฯลฯ แต่ที่โด่งดังที่สุด และเป็นที่ต้องการของลูกศิษย์คือ จิ้งจกของท่าน หลวงพ่อทําจิ้งจกแจกลูกศิษย์ตั้งแต่ก่อนเป็นเจ้าอาวาส (เป็นสุดยอดวิชา ทางมหาเสน่ห์ที่เรียนจากอาจารย์ย่ามแดง) ในระยะแรกๆ จะทําการแกะด้วยไม้มงคล เช่น ไม้พญางิ้วดํา กะลาตาเดียว และเริ่มแกะด้วยงาช้าง จนเป็นที่นิยมต่อมา จิ้งจกของท่านจะมีทั้งแกะเป็นตัวเดียวมีหางตรงปลายเส้นเดียวและสองเส้น และแบบที่เป็นจิ้งจกสองถึงสามตัวเกี่ยวพันทับกัน นับเป็นเครื่องรางที่มีศิลปะเฉพาะตัวสวยงามไปอีกแบบ

สําหรับการพิจารณาสิ่งสําคัญต้องจําลายมือการจารยันต์ที่ใต้ท้อง (บางตัวมีการจารยันต์ด้านบนด้วย) ในระยะแรกหลวงพ่อท่านจะจารด้วยเหล็กจารปลายแหลมจนต่อมายุคหลังๆ ที่มีลูกศิษย์ต้องการมากขึ้นท่านจึงใช้วิธีการจารด้วยเครื่อง และสิ่งสําคัญที่สุดต้องจําศิลปะการแกะให้ได้ด้วยเป็นเอกลักษณ์ไม่ว่าจะเป็นเนื้อไม้หรือเนื้องา ช่างจะแกะได้มีชีวิตชีวาเหมือนจิ้งจกมีชีวิตจริงๆ การแกะจะเห็นปากจิ้งจกมือจะแบและเขาจะต้องนูนเป็นตุ่ม รวมถึงต้องดูความเก่าของงาและไม้ให้แห้งเป็นธรรมชาติ จิ้งจก ของท่านมีหลากหลายขนาดตั้งแต่เล็กๆ เซ็นกว่าๆ จนถึงสามสี่นิ้วก็มี ท่านใดที่สนใจลองสอบถามกับผู้เชี่ยวชาญทาง เครื่องรางของขลังจะเป็นการดี

เล่าขานกันมาว่าเวลาท่านปลุกเสกจิ้งจกท่านมักจะนําไปปลุกเสกในป่าช้าและจะเกิดเหตุการณ์มีจิ้งจกมาร่วมในพิธีเป็นจํานวนมาก และปัจจุบันนี้จิ้งจกมหาเสน่ห์ของหลวงพ่อหน่าย เป็นวัตถุมงคลที่ท่านใดได้บูชาต่างยอมรับในด้านเมตตาค้าขายเป็นเสน่ห์ เมตตามหานิยม นับวันจะมีสนนราคาเพิ่มสูงขึ้นและหาได้ยากเป็นอีกหนึ่งเครื่องรางของขลังที่ผู้เขียนภูมิใจนําเสนอและอยากให้แฟนๆ นิตยสารพระเครื่องล้ำค่าหลายๆ ท่านๆ ได้มีไว้บูชาพกติดตัวจริงๆ ครับ

นิตยสาร พระเครื่องล้ำค่า ปีที่ 9 ฉบับ 101 มกราคม 2554 หน้า 30-31